Stanowisko do nauki samoobrony

Weszli razem do centrum treningowego, a tu... pusto. Żadnego trybuta, prócz nich samych. Stał i wpatrywał się w tych... no... no nieważne... "tych od szkolenia". No cóż... Spojrzał pytająco na Lily. Coooo teraz? Wychodzi na to, że pomylili godziny. Przynajmniej się nie spóźnili...
- Chodźmy na samoobronę, co? - spytał i ruszył w stronę stanowiska.
Przy macie stał jakiś facet i... no cóż... po prostu stał. Nathan popchnął dziewczynę na matę i powiedział:
- Kobiety przodem - kolejny objaw jego nieskończenie wielkiej szarmanckości.

Samoobrona?! Że też nie zaprotestowała wcześniej. Facet stojący przy macie wyglądał tak jakby był głodny, a jedynym jedzeniem znajdującym się w pobliżu byli oni. Podeszła do stolika, by wybrać jeden z groźnie wyglądających noży. Bez tego nie ma co iść walczyć, a nawet, jeśli furory dzięki niemu nie zrobi to zawsze wygląda się bardziej pewnie. Weszła na matę z najbardziej zaciętą miną na jaką było ją w obecnej chwili stać, przyjęła pozycje obronną. Nie ma co, nie może się zbłaźnić. Mężczyzna z tą samą grobową miną zrobił krok w jej stronę. Przypominał robota, który uaktywnia się dopiero na dany sygnał. Przez chwilę mierzyli się wzrokiem, ale potem wszystko działo się w zawrotnym tempie.Lily nie zdołała go nawet drasnąć ani ocenić jak szybko jej nóż znalazł się w jego ogromnej łapie. Zorientowała się dopiero wtedy , kiedy została powalona na mate i zabrakło jej tchu. Czyjeś ręce uniosły ją w górę i z powrotem postawiły do pionu.
- Aż szkoda takiej Kruszyny - gość od maty uśmiechnął się ponuro, chociaż łatwo było dostrzec w jego oczach rozbawienie.
Lily poczuła jak przez całe jej ciało przechodzi dreszcz, adrenalina zaczynała działać. Sięgnęła po kolejny nóż i zaatakowała go. Nie będzie patrzeć na nią jakby już była martwa!
Pomimo wielu prób zawsze kończyło się to tym samym rezultatem. Nie wygra w jego własnej grze.
Zrezygnowana i zmęczona osunęła się na podłogę. Przeklinała pod nosem tego człowieka, ściskając ręce w pięści tak mocno, że aż boli. Ale nie była w stanie zrobić nic co mogłoby coś tutaj zmienić. A właśnie tej bezsilności nienawidziła.

David włóczył się po sali treningowej. Ten cały ośrodek nie nauczy go niczego nowego. Parę dni to trochę za mało jak na to by doszlifować lub nauczyć się nowej umiejętności. Rozglądnął się po sali, była dość duża, ale z łatwością zauważył jakąś dziwną dziewczynę. Tą samą, która przed chwilą walczyła z jakimś gościem. Kolejny przykład, że ten trening niczemu nie służy. Podszedł do niej i stanął na przeciwko. Co właściwie mógłby powiedzieć? Zamyślił się na chwile i ponownie na nią spojrzał. Utrzymywanie kontaktu wzrokowego jest podobno najistotniejszym elementem w komunikacji.
- Widziałem jak walczyłaś, nie było tak źle. - zaczął i uśmiechnął się. To było miłe? Jeśli na serio będzie się bawił w poznawanie nowych ludzi zginie jako pierwszy. Może kiedyś otrzeźwieje i jednak stwierdzi, ze to było bez sensu, ale na razie nie ma na to czasu.

- Właśnie,że taa... - przerwała wypowiedź, gdy zrozumiała, że ten głos wcale nie wydaje się jej znajomy. Skierowała wzrok na nowo przybyłego. Był to czarnowłosy trybut, który w żadnym calu nie przypominał zawodowca. Zwyczajny dzieciak o smutnych oczach, którego lepiej nie lekceważyć. Przypomniały jej się słowa Stevie o tym, że ma niby zdobywać sojuszników i takie tam. Nie ulega wątpliwości,że to zwykłe bzdury, ale umowa to umowa. Nie ma wyjścia.
- Z, którego jesteś dystryktu? Bardzo miło Cie poznać - Uśmiechnęła się miło i uścisnęła mu dłoń. Zadziwiające jak dużo można wyczytać z tak na pozór prostego gestu. Nic nie wskazywało na to, że trenował czy ciężko pracował. Nie miał też mocnego uścisku. Były za to w przeciwieństwie do jej, bardzo ciepłe. Miała nadzieje,że to wystarczy na pierwsze wrażenia bo naprawdę...Nic innego nie przychodziło jej do głowy.

- Dziesiątka - odpowiedział zdziwiony, że tak łatwo mu poszło. Może jednak mieli coś wspólnego. Puścił jej dłoń i skrzyżował na piersi. Znalezienie kilku sojuszników brzmi całkiem dobrze. W sumie to lepsze niż bezsensowne bieganie na treningu.
- Jesteście z siódemki, prawda? Jesteś Lou...Li...Lily?- usiłował sobie przypomnieć jej imię- Mentorka coś o was wspomniała, podobno da się z wami dogadać- dodał z uśmiechem. Dziewczyna była dużo niższa od niego. Sięgała mu ledwie do szyi. Miała krótkie włosy, ale mimo to potrafiła pokazać pazury. Jeśli dogadaliby się może mieliby szanse przeżyć choć parę dni na igrzyskach. Sojusz był dobrym rozwiązaniem. Teraz trzeba być tylko miłym. A no i dogadać się z tym gościem. Spojrzał na chłopaka siedzącego koło Lily.
Jak on się nazywał? Nathan?

Usłyszał czyiś głos. Obrócił się. Jakiś chłopak jego wzrostu stał i zarywał do Lily. Fajnie, świetnie. Dziewczyna już zarywa do nowych i próbuje sobie owinąć ich wokół palca. Przynajmniej tak zakładał Nathan. Jak on ma niby zacząć szukać sojuszników? Bo jak w ogóle można zaufać komuś kto zaraz będzie miał za zadanie na Ciebie polować? Bez sensu... Nie miał zamiaru z nikim się spoufalać czy rozmawiać z innymi trybutami o czymkolwiek.
Postanowił zmienić stanowisko i odejść od tej parki, wyglądającej jak przechodnie, którzy spotkali się na ulicy i zaczęli gadać "jaka to piękna jest dzisiaj ta pogoda". Nie dla niego bzdety i duperele. Tutaj się ćwiczy i uczy, a nie...

[z/t nie wiem gdzie]

Lou chodziła po sali treningowej szukając Davida, który stał sobie z inną dziewczyną o innym dystrykcie. Lou z zazdrości podbiegła do nich i spoglądała na dziewczynę, której w ogóle nie zna.
- Eee hej jestem Lou Sandor z dziesiątego dystryktu. Lou uścisnęła jej dłoń jak najmocniej mogła i uśmiechnęła się. - Widzę, że już poznałaś Davida, który również jest z dziesiątego dystryktu. Dziewczyna była zła na Davida, który za bardzo ufał swojemu przeciwnikowi.

- No właśnie to jest Lou, moja towarzyszka. - przedstawił ją lekko zmieszany - Nathan zawsze jest taki nerwowy czy to przeze mnie? - spytał wracając do poprzedniej rozmowy. Jeśli przez Nathana sojusz się nie uda, mogą już pogodzić się z przegraną na igrzyskach. Spojrzał na Lily i Lou. Nie były dla siebie zbyt miłe, ale przynajmniej nie wykorzystały okazji i nie zabiły się na stanowisku do nauki samoobrony.
Może nie będzie tak źle. Najważniejszy jest sojusz- powtarzał w myślach.
Rozglądnął się wokół. Większość trybutów szlifowało swoje umiejętności. Niektórzy byli na prawdę silni. Chociaż było też kilku słabszych. Jest jakaś nadzieja.

Wyrwała swoją dłoń z mocnego uścisku dziewczyny i odsunęła się o krok. Czy ona jest jakąś wariatką? Jeśli jest taka zazdrosna, to niech ją w to nie miesza. Była całkiem ładna, ale jak widać wygląd to nie wszystko. Powiedziałaby coś jeszcze, gdyby nie przypomniało jej się, że miała przecież być miła.
- Ah tak? Jak miło cie poznać - zmusiła się do chichotu, który zabrzmiał bardziej jak kaszel. Miała dużo wątpliwości co do tego sojuszu. Bała się,że prędzej czy później bardzo tego pożałują. A właśnie...Tan musiał zostawić ją samą razem z tymi tutaj. Tylko co się dziwić? Ma prawo ich nienawidzić i uważać, że to jest bez sensu. Lily zgadzała się z nim choć nie mogła postąpić w podobny sposób. Musi utrzymać ich przy życiu przez jakiś czas.
-Słyszałam, że z dachu bardzo ładnie widać cały Kapitol. Szczególnie o 20:00, powinieneś to zobaczyć - powiedziała do Davida jak gdyby nigdy nic licząc,że zrozumie. Potrzeba im sojusznika, nawet jeśli działa wbrew sobie.

Ehh mówi ,że jestem wariatką ,a sama zanudza przy Davidzie.Była ładną dziewczyną z pięknymi oczami ,ale teraz się liczył charakter i osobowość.
-Wiem ,że ładnie wygląda,bo już tam byłam i David z pewnością też ,wiec to nie nowość dla nas kochanie.Powiedziała z ironią i popatrzyła się w stronę Davida.-Wracając Do Nathana to zareagował tak na ciebie ,bo był pewno zazdrosny o Lily.Potakiwała i zwinęła ręce.

David nie mógł już znieść tej dziwnej rozmowy.
- Przepraszam, ale muszę wytłumaczyć coś mojej towarzyszce- przerwał jej odwracając się w stronę Lou
Wziął ją za rękę i odszedł parę kroków. Przez chwile się nad czymś zastanawiał, spojrzał Lou w oczy i pocałował ją. Poczekał trochę patrząc na jej reakcje. Podniósł wzrok i lekko się uśmiechnął. Odwrócił wzrok w stronę Lily po czym wrócił by dokończyć rozmowę.
- W takim razie będę na pewno- powiedział do dziewczyny z VII dystryktu wracając do poprzedniego tematu rozmowy.

Zatkało ją. Po prostu opadła jej szczęka. Co, to do cholery było?!
Pocałował ją! I nie, byle jak. Wpił się w jej usta i dałaby głowę, że teraz ta dziewczyna zrobi dla niego wszystko. Szkoda tylko że, to zwykła gra. Miała ochotę wydrapać mu oczy paznokciami, ale kulturalnie postanowiła się wstrzymać. Jeśli zrobią sojusz, wraz z jego końcem będzie dużo czasu na takie przemyślenia.
- Chodź ze mną "Dziesiąty" - powiedziała już bez miłego tonu i nad wyraz chłodno. Aktorka z niej marna, niestety.
Ruszyła przed siebie dramatycznie zarzucając czerwonym szalikiem. Trzeba znaleźć Nathana.
z/t

David potulnie poszedł za nią. Miał wrażenie, że ją rozzłościł. Obserwując jej kroki starał się zorientować dokąd go zaprowadzi. Był pewny, że spotkają się z Nathanem.
z/t

Lou stała załamana i nie mogła wymówić słowa, a kiedy doszła już do siebie, to zdała sobie sprawę, że to nie było z miłości. Jak mógł mnie pocałować i pójść za tą dziewczyną. Od kiedy pojawiła się ta dziewczyna, to David zaczął jej za bardzo ufać i spędzał mniej czasu z Lou, a ona była z nim w tym samym dystrykcie. Lou pobiegła za nimi, bo nie chciała żeby doszło do sojuszu między nimi.

[z/t]