Przedział mentora

Victoria rozłożyła się na miękkim łóżku. Za dużo wrażeń jak na jeden dzień. Lepiej byłoby jeśli by już dojechali. Mogłaby mieć oko na innych trybutów i ocenić ich, w końcu się na tym zna. Dopiero wtedy rozpocznie się prawdziwa praca. Pokłada w tych dzieciach nadzieje. Pierwszy raz od dawna, ma ochotę uwierzyć w ich szansę.

-Witaj Victorio czy mogę ?-Chciałam z tobą pogadać bo jakoś najwięcej to rozmawiałaś z Davidem.Wiesz...stwierdziłam ,że nie ma czasu na głupoty i romanse tylko trzeba po prostu przyłożyć się do tych igrzysk.Może byś mi dała jakieś rady bo ja już nie mam sił się z tobą kłócić i wolałabym,żebyśmy zostały przyjaciółkami póki żyje ,więc co ty na to?.Lou zadała szczere pytanie i miała już dosyć tych ciągłych sprzeczek.

Oh to ta dziewczyna. Victoria zaprosiła ją ruchem ręki. Spodziewała się,że przyjdzie, w końcu wszędzie było jej pełno. Nie zdziwiłaby się nawet jeśli znalazłaby ją w swojej lodówce. Ale bycie przyjaciółkami? Nie ma o niej bladego pojęcia i już to proponuje, trzpiot jeden.
- Dobrze,że to zrozumiałaś - uśmiechnęła się słodko - więc jakieś pytanka?

-No chciałam żebyś mi dała trochę rad ,które dotyczą oczywiście igrzysk bo wiem ,że David już dostał ich już trochę a ja właśnie nie.-Jesteś silna jak widać i nie dziwie się,że przeżyłaś -uśmiechnęła się ,zwinęła ręce i potakiwała-To co mi powiesz?.Lou paczyła na Victorie jak na prawdziwą mistrzynie i silną kobietę.

Komplementy...Nigdy w nie nie wierzyła. Ale te jej spojrzenie, niewinne jak u małego szczeniaka. Nie było wątpliwości,że akurat te słowa były szczere. Skrzyżowała ręce na pokaźnych piersiach i zamyśliła się.
- Po pierwsze, od razu oddal się od rogu obfitości. Chyba,że uważasz iż masz jakieś szanse w walce - powiedziała - Szukaj źródła wody. Najważniejsze to pamiętać by się nie odwodnić...I zawiąż jakiś sojusz.

-Okej dzięki za cenne rady.Lou zrobiła słodki uśmiech.-Sojusz na pewno będę chciała z kimś zawrzeć ,ale najpierw muszę myśleć o sobie i być silna.Jak już przeżyje to wtedy zacznę szukasz prawdziwej miłości,-Wiesz nie ukrywam ,że nic nie czuje do Davida ,ale on do mnie nie a to i tak nie ma znaczenia bo jedno z nas umrze.Zaraz będę lecieć do pokoju bo te jełop mnie wyrzucił z własnego pokoju.

- Jasne, baw się dobrze - pożegnała ją i zwinęła się w kłębek na łóżku. Męczyły ją takie spotkania. Teraz oni tu są, a chwile ich nie będzie. Mało kto będzie o nich pamiętał. Byli zupełnie jak małe zabłąkane dusze. Do tego w głowie tej małej takie amory... Ktoś taki nie powinien trafić na arenę. Powinna siedzieć w domu i spokojnie otaczać się adoratorami. David zresztą też. Przykryła głowę poduszką i głośno westchnęła. Z angażowania się w kruche życie trybutów, nigdy nie przychodzi nic dobrego.

-To dzieki i pa.-Lou uśmiechnęła się i ruszyła w stronę swojego pokoju. [z/t przedział trybuta nr 2].

Victoria przeciągnęła się i ziewnęła niczym kot. Podeszła do okna i uśmiechnęła się. Są na miejscu. Złapała mikrofon i słodkim głosikiem przemówiła.
- Dzieciaki jesteśmy! Witajcie w naszym uroczym Kapitolu! Wysiadamy!
Kiedy skończyła poczuła w sercu nieprzyjemne ukłucie. Niedługo czas stawić ich życie na szali losu, a ona już zadba, by nie zabrakło im sponsorów. Kto jak kto, ale ci durni Kapitalończycy wręcz przepadają za jej szczebiotaniem.
Szybkim krokiem ruszyła do wyjścia spotkać się z gówniarzami.
/Wszyscy zt