Przedział główny

Eveline weszła do przedziału uśmiechnięta. Wzięła przygotowanego drinka od jakiegoś awoksa z tacą czekającego na baczność i wypiła jednym haustem. Złapała dzieciaki za dłonie oraz pociągnęła w stronę foteli. Usadziła trybutów na sąsiednich miejscach, a sama zajęła miejsce naprzeciwko nich.
- No więc, wiecie już pewnie jak się nazywam. Jestem Eveline White - uścisnęła im dłoń po kolei - Chciałabym, żebyście coś opowiedzieli mi o sobie. Coś co pomoże mi zrobić z was dobry materiał reklamowy. - uśmiechnęła się.

- Nic nie umiem, jestem zyciowa lebiega - na jednym tchu wypowiedzial szybko te kilka slow. Katany na arenie napewno nie znajdzie, a aikido gowno mu pomoze w starciu z bronmi, ktore tam na nich czekaja. Czul sie okropnie. Bedzie jedynym zawodowcem, ktory straci zycie juz na poczatku. Ale zaraz! Skad u niego ten brak wiary w siebie? Przeciez jeszcze niedawno wszystko bylo w miare okej... Jego humorek wynikal z jednego - nie cierpial podrozowac. Niewazne, czy byl to pociag, czy samochod. Wyrwal swoja chlodna dlon z uscisku Eveline. Niech sobie daruje te czulostki... Rivaille'a one nie ruszaly.
- Jestem dobry w zagadkach, nic wiecej... - rozlozyl rece na boki - Skupmy sie lepiej na osobie mojej partnerki - perfekcyjna prpba odwrocenia od siebie samego uwagi. Przynajmniej tak mu sie zdawalo...

-Materiał reklamowy?- powtórzyła głucho, puszczając dłoń Eve.
Nie była dobra w mówieniu o sobie w samych superlatywach. A Shiion wcale jej nie pomógł(a). Gdyby tylko spojrzenia mogły kaleczyć...
-Ja... nadaję się jedynie na okładkę plakatu, nic więcej- stwierdziła, drapiąc się po karku.
Powoli przestawała czuć się jak zwierzę w klatce. To źle, traciła czujność.
-Jak każdy z Czwórki znam się na sieciach, łowieniu... Może pokażę się przed kamerami z wędką, co Ty na to? Może przy okazji wydłubię komuś oko...

Są zawodowcami i nic nie umieją? toż to skandal. To jest przecież niemożliwe. Nie, nie, nie, nic z tego. Przecież są wysportowani, młodzi, przystojni, jeszcze będzie z nich pożytek! No i umieją pływać, a to rzadka umiejętność wśród innych trybutów, więc już w czymś są lepsi.
Potargała dzieciakom włosy.
- Chodźcie zjeść, pysiaczki. - powiedziała wstając.
Obiad jak zwykle był obfity i pyszny. Po obiedzie poszła spać. Eve lubiła spać i to bardzo. Spała ponad dwanaście godzin i obudziła się dopiero na śniadanie następnego dnia. Już zbliżali się do Kapitolu, a właściwie odległość wynosiła zaledwie kilkadziesiąt kilometrów, które express szybko pokona.

(przepraszam, ze tak dlugo ;_____; *klania sie nisko* i przepraszam, ze tak krotko ;-; weny nie mam :c)

- P-pysiaczki?! - zawolal za nia zdumiony. - Teraz to mi sie jesc odechcialo przez ta slodycz - wymruczal pod nosem i usiadl do stolu. Tak jak mowil, dziabal tylko posilek widelcem. Moze i to jest wybrzydzanie, ale nie mogl nic poradzic na to, ze zrobilo mu sie niedobrze od tych slodkich slowek. Ziewnal przeciagle i oparl brode na dloni. Mial ochote powiedziec: "Daleko jeszcze?" I tak bez przerwy, by powkurzac Eveline. Powstrzymywal go jednak ten wrodzony len. Wyjzal przez okno. Gapil sie tak sdopoki nie ujzal pierwszych budynkow. Dopiero wtedy usmiech zawital na twarzy Rivaille'a.
- No to chyba koniec wycieczki!

Przez większość czasu krążyła bez celu po przedziale, tak samo jak Shii nie mając najmniejszej ochoty na jedzenie. Słysząc jego komentarz, wyjrzała przez okno.
-No nie...- burknęła- Naprawdę nie możemy zrobić niczego, żeby nigdy tam nie dotrzeć?
Zatrzymać pociąg, wysadzić tory... Cholera, cokolwiek! Bo jeśli tam dojadą to będzie koniec. Całkowity, totalny, absolutny koniec.
Patrzyła na szybko przesuwające się za oknem obiekty i przygryzła wargę.
-Wyskakiwanie oczywiście odpada...
Śmierć na miejscu. Cóż... po namyśle - z pewnością o niebo lepsza od śmierci na arenie. No i Kapitol dostałby niezłej piany na pysku.

Drzwi expressu otworzyły się. Z zewnątrz dobiegały odgłosy wiwatujących i podekscytowanych ludzi. Eveline wyszła razem trybutami.

[z/t Salon]